Meral Polat heeft een overweldigende stem

Bron: Volkskrant
Tekst: Vincent Kouters
Foto: Sanne Peper

It-girl Meral Polat mag in haar theaterconcert vooral zingen. Haar stem is overweldigend. In Ochtendzee, over twee boot-vluchtelingen uit Aleppo, zijn de liedjes de hoogtepunten.

En dan is ze opeens overal te zien, actrice en zangeres Meral Polat. Op televisie had ze een rol in de serie Noord Zuid. Ze zit in de film De Boskampi’s en zat in die rare Wim T. Schippers-voorstelling bij de Veenfabriek. Ze vertelde begin dit jaar nog openhartig over haar liefdesleven in de cabareteske performance Who’s afraid of Romeo & Julia.

Nu heeft ze een eigen theaterconcert: Ochtendzee. Daarin mag ze vooral zingen. Dat moet een bevrijding voor haar zijn. Dat zie je haast. De combinatie van haar ontwapenende podiumaanwezigheid en de ongelofelijke kracht van haar stem is overweldigend.

Ze wordt bijgestaan door haar band, Merals Harem. Met onder anderen Beppe Costa en Reint van den Brink. Met lekker veel percussie zetten ze een mediterrane popsound neer.

CHARMANT, MAAR ONVERSTAANBAAR

Het zal niet verbazen dat de liedjes de hoogtepunten van de voorstelling vormen. Het verhaal, over een vader en een dochter uit Aleppo die noodgedwongen bootvluchtelingen worden, blijft wat hangen in poëtische beschrijvingen. Dat is niet erg, sfeervol is het wel, met al die herhalingen en een mooi uitgestelde confrontatie.

Bovendien kan Costa mooi zingen en is hij een goede multi-instrumentalist. Maar, en dat is jammer, een verhaal moet je hem gewoon niet laten vertellen. Zijn Nederlands is zo krom dat het afleidend werkt. Soms is dat charmant, soms is hij onverstaanbaar.

De echte emoties zitten in de liedjes. Neem de klaagzang waarmee Polat eindigt. Niet alleen klinkt daarin een doorleefde heimwee door naar een verloren moederland. Ook hoor je een intense bedroefdheid over het lot van die duizenden andere vluchtelingen, in hun bootjes op zee.